Książka opowiada o nastoletniej dziewczynie, Hazel Grace, chorej na raka. Poznaje ona chłopaka, w którym, oczywiście, się zakochuje. Co najbardziej podoba mi się w tej książce? To, że jest prawdziwa. Wszyscy wiemy, że życie nie jest tak kolorowe jak ukazuje się je w książkach, czy filmach. John Green dobrze ukazał rzeczywistość. Wielu ludzi uważa, że jeśli ktoś (zwłaszcza dziecko) jest chory to jednocześnie jest miłym, ciekawym i ,,dzielnym” człowiekiem. Autor pokazuje, że nie zawsze tak jest, a ja z własnego doświadczenia wiem, że to prawda. Opowieść jest naprawdę wzruszająca, choć osobiście nie płakałam, ponieważ właściwie całe moje życie tkwię w podobnym środowisku.